Vorig jaar bezocht ik een op zichzelf staande berg enorme rotsblokken in de wateren van Anambas. Hoewel het geheel nauwelijks een stipje is in een uitgestrekte blauwe zee, hadden de verhalen van een paar van mijn lokale vissersvrienden over deze vrij unieke opeenhoping gesteente me superbenieuwd gemaakt. Ik wilde de plek met eigen ogen zien. Het klonk zo fotogeniek, een beetje als een soort Stonehenge maar dan in de Zuid-Chinese Zee. Vooral hoe de berg stenen tot stand is gekomen, zo in de middle of nowhere, fascineerde me.

Onderweg naar de bewuste coördinaten weken we hier en daar wat af van de uitgestippelde route. Ik doe dit namelijk regelmatig als we op ontdekkingsreis gaan in de Anambas archipel. Met meer dan 200 zonovergoten maagdelijke atolletjes verspreid over het Anambasgebied, is het namelijk best moeilijk om niet in de verleiding te komen om op z'n minst een paar van deze sirenes nader te bezichtigen. En eerlijk gezegd, op deze manier heb ik een behoorlijk aantal ongerepte onbewoonde eilandjes bezocht die me anders waarschijnlijk zouden zijn ontgaan.

Het blijft me overigens verbazen hoe dit clustertje adembenemende Robinson Crusoe eilandjes, Kepulauan Anambas geheten, tot op de dag van vandaag nog zo onbekend is en zo goed als verborgen blijft voor de rest van de wereld. Enfin, dat is weer een ander verhaal...

Hoe het ook zij, ook op deze bewuste dag hadden we, op weg naar de locatie met de rotsblokken, besloten om een tussenstop te maken bij een op de kaart piepklein maar van veraf gezien veelbelovend atol eilandje. Naarmate de afstand tussen ons en het eilandje slonk, werd echter al snel duidelijk dat dit een wel heel bijzonder plekje was.

Om te beginnen was het heuvelachtige eilandje bijna cirkelvormig, waardoor het water in het midden zo goed als volledig door groene glooiende eilandstroken werd omgeven. Het geheel vormde een beschutte natuurlijk lagune, met op de bodem indrukwekkende, felgekleurde koraalvelden zover het oog reikte.

Terwijl ons bootje langzaam voorwaarts pruttelde, verder de lagune in, ontwaarde zich vervolgens onder ons zo'n beetje het helderste water dat je je kunt voorstellen. Met een diepte van krap 2 á 3 meter leek het alsof de boeg vloeibaar glas aan het doorklieven was. De kleur aan de oppervlakte verliep hier en daar naadloos van een bijna fluorescerend turkooise tint naar marineblauw onderin. En toen zagen we hoe dat kwam: maar liefst 3 mini-lagunes tekenden zich af binnen het schitterende lichtblauwe tafereel dat voor ons lag.

Er heerst op dat kleine eilandje een bijna tastbaar gevoel van de volmaakte stek om te relaxen. Dit muisstille juweeltje is een ware oase, een klein afgelegen en werkelijk nog volledig onaangeroerd stukje Eden van onvervalste rust en stilte. Maar daarnaast is het oord ook visueel simpelweg prachtig, een heuse lust voor het oog. Het vooruitzicht dat we hier zeker een keertje de ultieme paar dagen ontspanning en fun zouden gaan ervaren was meteen voor iedereen duidelijk.

Maar nog verbazingwekkender was het feit dat dit adembenemende stipje in de zee nergens ter sprake komt in deze contreien. In al mijn jaren dat ik door Anambas rondtrek, was ik noch de naam, noch een afbeelding van dit onvervalste schateilandje tegengekomen. Zo heeft dit paradijsje bijvoorbeeld op Google Maps überhaupt nog geen naam gekregen! Heel apart.

Zo zie je maar, als we die dag in kwestie niet hadden besloten om dat omweggetje te nemen, hadden we waarschijnlijk nog altijd niet van het bestaan ervan geweten.

We besloten ons verborgen eilandje Pulau Misteri te noemen.

Meer Informatie?

Heb je nog een vraag over Pulau Misteri? Of een boekingverzoek? Verzend hem hier...